De kunst van het prutsen
Mijn naam is Merel Rijnen, voedingsmiddelentechnoloog en eigenaar van Food Dynamics. Al vanaf jongs af aan lag mijn interesse bij scheikunde, natuurkunde en biologie.
Na heel wat blikjes ontploft te hebben, bekerglazen te breken en gasvlammetjes te hebben aangestoken, leek de studie voedingsmiddelentechnologie aan de MAS en later aan de HAS, een logisch gevolg.
Tijdens mijn studie, verbeterde mijn skills en leerde ik alles over de ‘onzichtbare laagjes’ in voeding. Want niets is wat het lijkt, als het gaat om het samenstellen van recepten. Ieder ingrediënt is nauwkeurig afgewogen en heeft functie in het eindproduct.
Na 7 jaar studeren, droeg ik met trots de witte lab jas en startte mijn carrière in 2003.
Het vak productontwikkeling had voor mij de meeste interesse. Voornamelijk om de ‘onzichtbare laagjes’, juíst zichtbaar te maken. Het ontrafelen van de technologie die wordt toegepast op lab schaal en de aanpassingen die het nodig heeft in de fabriek op grote schaal.
Na een aantal jaren als R&D manager te hebben gewerkt in de zoetwaren industrie, werd ik zelfstandig ondernemer. Vanuit mijn innovatie lab in Dongen, ondersteun ik voedingsmiddelen producenten met product- en procesontwikkeling.
En ook nu, breekt er nog wel eens een bekerglas, sta ik tot m’n knieën in de chocolade of zit de bloem in mijn wenkbrauwen. Dat is niet alleen ontzettend leuk, maar ook part of the job.
“De kunst van het prutsen”, is voor mij dan ook op het lijf geschreven. Technologisch prutsen noem ik het ook wel, prutsen moet je durven. Zonder plan, gewoon doen! Want alleen dán, worden de ‘onzichtbare laagjes’, juist zichtbaar.
Wie zegt dat borrelnootjes alleen gemaakt kunnen worden van pinda’s? Lolly’s niet gemaakt kunnen worden zonder suiker? Dat je met een gehaktballen machine, ijsbolletjes kunt maken? Noem het eigenwijs, maar ik bewijs graag het tegendeel.
De wereld van voeding is enorm en, wat mij betreft, kunnen we nog veel van elkaar leren. Laten we samen de toekomst ‘prutsend’ ingaan, door het kruislings toepassen van technologieën uit álle categorieën. Waardoor we onze creativiteit behouden en nieuwe mogelijkheden en verbeteringen ontdekken op het gebied van duurzaamheid, de plastic soep en onze gezondheid.
Laten we ook vaker terugkijken naar het ambacht, daar waar het allemaal begon. Werken met ingrediënten uit het keukenkastje, clean label en bewerkingen. Waarbij de technologie juist zorgt voor houdbaarheid van een product en niet alleen de toevoeging van een ingrediënt.
Ik hoop over een aantal jaren nog steeds, nou ja zo nu en dan.., tot m’n knieën in de chocolade te staan. Daarbij mijn enthousiasme over voedingsmiddelentechnologie over te dragen. Dan wel een ander te leren, hoe technologie kan worden toegepast.
